‘Islamdebat’ en identiteitsstoornissen!

Dwaalt er onder islamitische bevolkingen een gen rond dat zorgt voor een aangeboren hekel aan vrijheid, gelijkheid en rechtvaardigheid? En zouden islamitische kinderen op een dag wakker worden en denken; ‘terrorist, dat wil ik later worden. Bestaat er maar één homogene islamitische gemeenschap identiek in haar doen en laten?

Indien een persoon Fox News als referentiekader gebruikt, dan is het antwoord vast bevestigend van aard. Begrijpelijk. Echter, het is niet meer dan evident dat er over een periode van 1436 jaar een bepaalde mate van diversiteit ontstaat. En net als bij andere monotheïstische religies zijn er binnen de islam verschillende stromingen, sekten en groeperingen. En zelfs binnen een specifieke stroming beleven en praktiseren mensen hun religie op een andere manier.



Glazen idealen

In Europa worden er nu al jaren verwoede discussies gevoerd over de judeo-christelijke waarden, de democratie, universele mensenrechten en de vrijheid van meningsuiting. Daarbij rijst veelal de vraag hoe deze idealen moeten worden bezien in relatie tot de islam. Op zichzelf zijn het interessante discussies. Voor moslims geboren en getogen in Europa is de manier waarop de discussie gevoerd wordt soms schokkend. Maar bij wijlen ook leerzaam. Anderzijds zorgt de xenofobische aard van de discussies logischerwijs voor een gevoel van vervreemding, alsof je maar een halve burger bent in de ogen van medeburgers alsook de volksvertegenwoordiging.



Echter, als het gaat om veiligheidsthematiek dan zijn het maar schijndiscussies en lijden velen aan een tunnelvisie, want de islam is niet het probleem. Uit een Gallup-enquête bleek bijvoorbeeld dat 93 procent van de moslimbevolking terreurdaden afkeurt. De 7 procent die zich wel kan vinden in terreur had geen religieuze motivatie, maar politieke redenen. Want, zou een vader die zijn kinderen weggevaagd ziet worden door een drone-aanval (netjes gesanctioneerd door president Obama), zonder de islam dan géén haat koesteren? Oogst het Westen op dit moment niet precies wat zij heeft gezaaid, met haar verleden als kolonisator en de huidige geopolitiek die gevoerd wordt? Een geopolitiek die terdegen te classificeren is als hypocriet en dubbelzinnig.

Oorzaak en gevolg

Wat is nou echt de reden van de virulente haat, die ‘islamitische’ terroristen koesteren jegens het Westen? De olifant in de kamer is dat er andere factoren meespelen, maar nooit bediscussieerd worden. Oorzaken die te maken hebben met het buitenlandse beleid, de overzeese oorlogen, de bombardementen of de martelingen waar we ons schuldig aan maken. Martelingen die in Guantanamo Bay en andere geheime locaties hebben plaatsgevonden en naar alle waarschijnlijkheid nog altijd worden voortgezet. Zou het ook niet kunnen liggen aan de moordpartijen in Irak, uitgevoerd door de Verenigde Staten en de huurlingen van het bedrijf Blackwater? Heeft het mogelijk te maken met de verkrachtingen in het Midden-Oosten, zoals de 14-jarige Abeer Qassim al-Janabi, die werd verkracht en vermoord, maar eerst moest zien hoe haar vader, moeder en zusje werden doodgeschoten door Amerikaanse soldaten?

Dubbelzinnige houding
Ook hebben we wel de mond vol van de democratie. Tenzij er islamitische partijen gekozen worden, die kritisch staan tegenover het Westen. Zo moesten we niets hebben van de Moslimbroederschap aan het roer in Egypte, maar wordt generaal Sisi, die dankzij een coup aan de macht is gekomen, gedoogd. De politieke tak van Hamas werd democratisch verkozen, maar dat mocht niet baten. Zo steunden we in het verleden de prowesterse Sjah van Iran, maar het huidige antiwesterse regime behoort tot ‘the axis of evil’. En tot slot, we blijven politieke rugdekking geven aan Israël, zelfs na de laatste slachting in Gaza. Een slachting waar meer dan 2000 slachtoffers vielen. Mede mogelijk gemaakt dankzij wapens die het Westen levert.

Kunnen onze eigen daden geen plausibele oorzaken zijn voor de diepe haat die aanwezig is? Of vinden we de gedachte dat wij zelf ook een rol hebben in het geweld zo onaangenaam, dat het maar snel terzijde wordt geschoven? Een cognitieve dissonantie, als het ware. Hebben we überhaupt wel eens de vraag gesteld wat ons het recht geeft om andere landen te bombarderen en aan te vallen? Wie heeft ons benoemd tot sheriff van de wereld? We ‘interveniëren’ in het buitenland zonder enige mandaat en vallen andere landen aan op basis van leugens. Wordt er in zo een situatie iets anders verwacht, dan een risico op vergelding?




John Kerry, minister van Buitenlandse Zaken onder president Barack Obama, stelde recent naar aanleiding van het overlijden van de koning van Saoedi-Arabië het volgende; ‘King Abdullah was a man of wisdom & vision. The US has lost a friend & Kingdom of Saudi Arabia, Middle East, and the world has lost a revered leader’. Het verschil tussen IS en Saoedi-Arabië is minimaal, doch we prijzen Saoedi-Arabië maar bestrijden IS. Terwijl het gedachtegoed van Saoedi-Arabië voortkomt uit het wahabisme, net als dat van IS. Saoedi-Arabië, daar valt veel over te zeggen, maar het is geen baken van licht en vrijheid. Wat het land wél in overvloed heeft is grote hoeveelheden olie, dus vanuit dat perpectief is het een wijze zet om Saoedi-Arabië niet te streng te beoordelen.



Dissociatieve identiteitsstoornis

Wij uit het Westen nemen de rest van de wereld graag de maat. We claimen nota bene een morele superioriteit. Alsof onze beschaving verheven is boven andere culturen en samenlevingen. Maar hoeveel Westerse landen zijn er de laatste decennia precies gebombardeerd en aangevallen door een islamitisch land? Naast andere facetten waaraan je een beschaving kunt meten is het terroriseren van andere bevolkingen namelijk ook een graadmeter. En andersom vallen wij islamitische landen consequent met geweld binnen. Welke rol spelen de de universele mensenrechten, de vrijheid van meningsuiting en de democratie hier precies in?

Geweld leidt uiteindelijk altijd tot nog meer geweld. En het fundament waarop een terrorist zijn haat bouwt is voor een deel door ons zelf aangeleverd. Daarom wordt het tijd om onszelf een spiegel voor te houden. Alleen dan kan deze vicieuze cirkel van haat, geweld en aversie worden doorbroken.

De pen is machtiger dan een AK47

Een leven zonder de vrijheid om jezelf uit te drukken is als de dood, een levend graf. En om die reden is de vrijheid van expressie een onneembare vesting voor iedere terrorist. De terreuraanslag op het satirische blad Charlie Hebdo is niet anders te omschrijven als inhumaan, walgelijk en laf. Bedacht en uitgevoerd door misselijkmakende terroristen. Moorden om een cartoon is bespottelijk. Hoe leeg, miezerig en klein zijn individuen die zich schuldig maken aan een dergelijke daad. Desalniettemin hebben deze terroristen bereikt wat zij nastreven, namelijk een diepere ontwrichting van Europa. Vele figuren van een bedenkelijk niveau spreken inmiddels van oorlog en een naderende revolutie. Natuurlijk verwachten mensen van dat allooi wel, dat anderen zo een oorlog voor hen gaan uitvechten. De onderbuik roert zich en de opportunisten in ons midden staan gretig klaar om daar gebruik van te maken.

Onbetamelijkheid versus moord
De dierbaarheid die moslims toekennen aan de profeet Mohammed (vzmh) is te vergelijken met de liefde die Charlie Hebdo voelt voor een onbegrensbare vrijheid van meningsuiting. In 2006 was Charlie Hebdo een van de tijdschriften die de spotprenten van de profeet Mohammed (vzmh), opnieuw publiceerden. Veel cartoons van Charlie gaan over grenzen heen van het betamelijke. Maar onbetamelijkheid is nietszeggend in het licht van moord. Dat slaat iedere vorm van discussie dood, letterlijk. Debatteren, agenderen, actie voeren en gebruik maken van andere middelen die een democratische rechtstaat ter beschikking stelt, daar hebben terroristen geen boodschap aan. Vandaar dat een land na een terroristische aanslag, maar op een manier kan reageren om haar burgers te beschermen, meedogenloos.

Je suis Charlie
De solidariteitsbeweging je suis Charlie is een teken dat de rijen zich sluiten. Daarentegen is er ook een groep, die zich afzet met de frase je ne suis pas Charlie. Zij veroordelen de aanslag, maar scharen zich niet achter de cartoons. Een houding die door sommigen insensitive genoemd wordt (dat waren de cartoons ook). Anderen gaan verder en noemen de uitspraak radicaal en zelfs fundamentalistisch. Waarom? Mensen kunnen onpasselijk worden van de aanslag en het veroordelen, zonder te impliceren dat zij achter de cartoons van Charlie Hebdo staan. Het is een houding niet alleen gebaseerd op emotie, maar vooral op common sense. Veroordelen van geweld kan best zonder jezelf indirect te beledigen.

Selectieve verontwaardiging
Laten we eerlijk zijn. Er was geen massale solidariteit waar te nemen toen er in Zweden drie aanslagen achter elkaar plaats vonden op moskeeën. De NOS bracht het nieuws als ‘brand breekt uit in Moskee’ in plaats voor wat het was, een aanslag. Een aanslag op een Moskee is dat soms minder erg? Toen PVV-aanhangers een oproep deden tot soortgelijk geweld in Nederland, werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Laat staan dat er massaal afschuw over werd uitgesproken. Hoe zit het met de honderden onschuldige slachtoffers die Westerse dronestrikes wereldwijd maken, waar blijven de bordjes? En tijdens de laatste slachting in Gaza waar kinderen en vrouwen links en rechts stierven, geen enkel emotioneel betoog van onze politici. Waar waren Rutte, Asscher en Aboutaleb toen?

Vrijheid van meningsuiting
Teken een cartoon over een Jood en je wordt onmiddellijk kaltgestellt, teken een cartoon over een moslim en dat valt onder de vrijheid van meningsuiting. De Arabisch-Europese Liga werd veroordeeld wegens een cartoon over de slachtoffers van Auschwitz, maar de zaak tegen cartoonist en islamcriticus Gregorius Nekschot (pseudoniem) werd geseponeerd. Stigmatiseer en demoniseer op structurele wijze religieuze of etnische minderheden en dat valt binnen het kader van de wet, plaatst een ambtenaar een onwelvallige tweet dan wordt degene direct geschorst. De consequentheid is ver te zoeken.

Blame Game
Uiteraard barsten de bekende discussies nu weer los. Het geweld is puur Islamitisch, niet Islamitisch, Moslims moeten zich wel of juist niet distantiëren, de democratie en Islam zijn onverenigbaar of zijn wel te verenigen. Deze discussies hebben inmiddels een hoog verzadigheidsgehalte. De Westboro Baptist Church, Army of God en de IRA staan niet representatief voor het Christendom en christenen hoeven zich niet te distantiëren van deze groeperingen. Terrorisme is niet representatief voor de Islam en moslims hoeven zich niet (verplicht) te distantiëren van terreurgroepen. Zo simpel is het.

De 42-jarige politieagent Ahmed Marabe doodgeschoten tijdens de aanslag in Parijs was een moslim. Ook Lassana Bathily,een man die zes mensen het leven heeft gered gedurende de aanslag is Moslim. Zoals de broer van Ahmed Marabe het verwoorde “Gekken hebben geen bepaalde kleur of religie”. Het zijn namelijk gestoorde individuen. De Islam is een religie die bestaat uit 1,7 miljard mensen, en de algehele meerderheid bestaat uit vredelievende mensen met dezelfde wensen en dromen als ieder ander.

We kunnen het constant hebben over een clash between civilizations. Echter, de realiteit is dat er miljoenen moslims zijn in Europa. Het merendeel is geboren en getogen op dit continent. En zij gaan nergens heen. Discussies over hoe moslims verschillen van andere bevolkingsgroepen ten spijt. Belangrijker dan dergelijke discussies is om niet toe te geven aan datgene wat terrorisme nastreeft. Zij willen verdeeldheid, landelijke angstpsychoses en een spiraal van geweld creëren. Willen wij elkaar daadwerkelijk op de straten bestrijden en vrezen voor de veiligheid van onze kinderen en ouders? Klinkt dat vergezocht. Bestudeer de geschiedenis, want het zou geen unicum zijn. Nederlandse moslima’s worden momenteel in ons land aangevallen en dat is meer dan zorgwekkend. Het doet een persoon vrezen voor het ergste.

Mijn gedachten gaan uit naar de nabestaanden van de slachtoffers in Parijs net als dat zij uitgingen naar de nabestaanden van de slachting in Gaza. Consequentheid in een notendop.

Voorbeeld Allochtoon

http://about.me/nourdine
https://www.facebook.com/ntighadouini
https://twitter.com/nourdinetigha

Alleen de dieren op de verpakking hebben een ‘diervriendelijk’ leven gehad

Ik bevond mij eens met enkele collega’s in een megastal. Ik herinner mij zeugen liggend in stalen constructies en de talloze zogende biggen. Mijn oog viel destijds al vrij snel op een aantal biggetjes die roerloos in de hoek lagen, maar nog wel in leven waren, ‘dat hoorde erbij’. De vee-industrie is een abjecte industrie, zij produceert met de hoogst mogelijke efficiëntie tegen de laagste kosten dierlijke producten. Plofkip, plofvarken, plofkoe en dat allemaal voor een killoknaller. Het enige dier dat een diervriendelijk leven heeft kunnen leiden is het dier dat op de verpakking prijkt. En dat dier liep waarschijnlijk rond op een duurzame boerderij.

Onderzoeken naar dierenwelzijn
De universiteit van Wageningen voerde recent enkele onderzoeken uit waaruit bleek dat 74% van de zeugen maagafwijkingen heeft, 64% van de vleeskuikens heeft brandwonden aan de voetzolen; 20% aan de hakken en 6,5% ook op de borst. Uit een ander rapport van Dier&Recht/Varkens in Nood bleek dat boeren in de Pluimveehouderij, Varkenshouderij en Rundveehouderij jaarlijks minimaal 2,7 miljard keer de dierenwelzijnswetten overtreden. De Wet Dieren stelt dat dieren een intrinsieke waarde hebben, dit impliceert dat zij waarde hebben los van het gebruikersnut voor de mens. Dat is mooi (en zou evident moeten zijn), maar dierenwelzijn in de vee-industrie, is dat überhaupt wel mogelijk?

Dierenwelzijn in de vee-industrie niets meer dan een illusie
De Nederlandse vee-industrie produceert jaarlijks meer dan 560 miljoen dieren. Een varken in een megastal zal nooit het daglicht zien, staarten worden onverdoofd geknipt, hoorns van koeien worden weggebrand en kampen daarnaast veelal met pootproblemen, een kuiken is na zes weken zelfs zo zwaar dat de poten het begeven.

Er breken ook met regelmaat ziekten uit waardoor er massaal geruimd moet worden. Zo hebben we al de Q-koorts, vogelgriep, varkenspest en gekkekoeienziekte gehad. Schaalvergroting om internationaal te kunnen concurreren, enkel de NVWA-inspecteurs kunnen mede door de alsmaar toenemende schaalvergroting hun werk niet goed meer verrichten. Het erkennen van de Intrinsieke waarde van dieren is belangrijk geweest. Echter dierenwelzijn in een sector, gedreven door winstbejag is een moeilijke zo niet onmogelijke combinatie.

Duurzame veehouderij
De Nederlandse vee-industrie is verwikkeld in een concurrentieslag met landen zoals Thailand en Brazilië waar grond en arbeid goedkoper zijn. Schaalvergroting biedt economisch bezien op de korte termijn soelaas, maar op de lange termijn is het een verloren strijd. De kansen liggen in specialisatie op het gebied van kwaliteit en dierenwelzijn. Zo vinden bijvoorbeeld ook, wetenschappers en economen.

Alternatieven die de vee-industrie gedeeltelijk kunnen vervangen zijn de scharrelvleeshouderij en de biologische landbouw. De dieren die gehouden worden voor scharrelvlees hebben een beter leven dan de dieren in de vee-industrie. Zij krijgen stro en hebben een uitloop naar buiten. Ook is het gebruik van hormonen en antibiotica verboden. Wat een positief effect heeft op de volksgezondheid. Immers in de vee-industrie wordt er massaal gebruikt gemaakt van antibiotica om ziekten bij dieren te voorkomen, hierdoor kunnen consumenten resistent raken tegen antibiotica, wat voor een hoop ellende zorgt bij een ziekenhuisbezoek.

De biologische landbouw voldoet aan de eisen die te vinden zijn in de Europese Verordeningen op het gebied van milieu, natuur en landschap, het welzijn van dieren en productiemethoden. En zo zijn er diverse andere mogelijkheden voor de vee-industrie. Maar dan moet de wil er wel zijn.

Iemand vertelde mij eens ‘indien je het karakter van een ander wil beoordelen let dan goed op de manier, waarop degene omgaat met dieren’. Wat zegt diezelfde uitspraak over de vee-industrie en onze huidige maatschappij?

Nourdine Tighadouini

 

Onzinnigheid

Wereldwijd spreken Islamitische organisaties en moslims zich uit tegen IS. De lijst van Islamitische organisaties die zich inmiddels hebben uitgesproken is ellenlang. En ook de gemiddelde moslim ageert. Zij doen dit op Twitter, Facebook, door te demonstreren, te bloggen of artikelen te schrijven. Zo zijn er talloze videoclips op YouTube, waarin met afschuw of spot door moslims wordt gereageerd. Het meest recente voorbeeld van ‘afstand nemen’? De Turkse islamgeleerde Gülen veroordeelde in diverse Nederlandse kranten de daden van IS. Desalniettemin blijft de ‘roep’ van sommige Nederlandse columnisten, opiniemakers en politici ‘Moslim distantieert uzelf’. Het is en blijft een aantrekkelijke oneliner.

Als Marokkaanse Moslim moet je onderwijl al afstand nemen van Jodenhaat, homohaat, criminaliteit, vrouwenonderdrukking en nu dus ook van IS. De lijst met zaken waarvan men afstand moet nemen groeit gestaag. Nederland een individualistisch land? Tenzij moslim, want dan behoort men tot een collectief. Dat zoiets als een absolute homogene moslimgemeenschap niet bestaat, schijnt er niet toe te doen. ‘Collectief aansprakelijk’! Dat is de teneur in het maatschappelijke debat.

Maar we vragen politiek linksgeoriënteerde personen niet om zich te distantiëren van Volkert van den Graaf, Christenen worden niet gelijkgeschakeld met de Ku Klux Klan, iemand die lid is van de VVD hoeft zich niet te verantwoorden voor massamoordenaar Anders Breivik. Waarom? Er is namelijk een verschil tussen weldenkende mensen en gewelddadige radicalen. De spastische manier waarop er gedebatteerd wordt over moslims is al geruime tijd absurd te noemen. Niet te spreken over de verplichting om je uit te spreken, dat raakt helemaal kant noch wal.

Het Parool

 

Be grateful and denounce IS?

Why should ordinary Muslims be asked to denounce IS, ‘megaphone in hand’, asks Nourdine Tighadouini.

Ahmed Aboutaleb is the first and only Dutch mayor so far to have a Moroccan background. That is something. To some this means that he should be first and foremost the mayor of the Rotterdam Muslims/Moroccans. That is odd. A mayor represents all the inhabitants of his city. Equally we do not expect him to go to the other extreme and put Muslim/Moroccan Rotterdammers at a disadvantage.

According to Aboutaleb in an article in Trouw, those who call for ‘jihad’ or leave to join it are traitors. A fine statement, nothing wrong with it on principle. A similar stance on Israeli and Kurdish jihadists would be just as fine. After all, what’s sauce for the goose is sauce for the gander.

Or is it? The mayor thinks that Muslims in the Netherlands should be grateful because they have been invested in ‘intensely and immensely’, he told the media. And they should distance themselves from IS as loudly as possible, megaphone in hand.

No longer welcome

I too think that returning jihadists are a potential danger to society and that they should be refused entry. But ‘intense and immense’ investment in the Islamic part of the population? Really? And what’s that about being grateful? Here Aboutaleb is drifting away from reality.

I would like to know how that investment differs from the investment made in the rest of the population. Is it the cost of the debate on the ‘Moroccan problem’? Or did the money go into developing vmbo text books which feature questions like Are all Moroccans criminals? Is it the investment in the many rants from Wilders? Intense, immense, grateful. Why? Because we happened to be born here?

The only difference between the Muslims and the rest of the population is that Muslims are constantly singled out for derision and insults. They are also criminalised and their every move discussed ad infinitum.

Sackcloth

The Klu Klux Klan presents itself as a Christian organisation but no one will ask a Christian to distance themselves from the KKK. The Norwegian Breivik describes himself as a conservative Christian and killed 77 people. Killing socialist youngsters, is that a Christian deed? When are opinion makers, politicians and the average Christian going to apologise for the abuse scandal in the Catholic church?

To ask Christians to distance themselves from this sort of crime is strange. It is clear that Christianity does not equal segregation, murder and paedophilia. There is no need therefore for the average Christian to put on sackcloth and ashes. Why then should Muslims be asked to do exactly that for the activities of IS? Any sane person would condemn what IS is doing. If you fail to understand that you should question your motives.

Taking away the Dutch nationality from jihadist is practical and makes sense. But it would be absurd to expect ordinary citizens to be oh so grateful just for being born here. If you have a problem with radicals, by all means go for the radicals. But stop pinning special expectations on people who are in no way different from the rest of the population.
 
Nourdine Tighadouini is a public administration specialist and publicist.

This article appeared earlier in Trouw.

Nee, moslims hoeven niet dankbaar te zijn

Ahmed Aboutaleb is de eerste en tot op heden enige Nederlandse Burgemeester met een Marokkaanse achtergrond, waarvoor hulde. Er zijn sommigen, die omwille van zijn achtergrond verwachten, dat hij zich vooral moet gedragen als burgemeester van de Rotterdamse Moslims/Marokkanen. Een vreemde veronderstelling. Een burgemeester vertegenwoordigt alle ingezetenen van zijn stad. Zo mag ook van Aboutaleb worden verwacht dat hij niet de omgekeerde weg bewandelt en juist Rotterdammers met een islamitische/Marokkaanse achtergrond achterstelt.

Volgens Aboutaleb, aldus zijn opinieartikel in deze krant, is wie oproept tot ‘djihad’ of afreist om de wapens op te pakken een verrader. Op zich een prima statement. Een soortgelijke stelling inzake Israëlische dan wel Koerdische djihadisten is net zo wenselijk. Gelijke monniken gelijke kappen toch?

Maar de burgemeester vindt ook dat moslims in Nederland dankbaar moeten zijn omdat er namelijk ‘intens en immens’ in hen is geïnvesteerd, zo zei hij daarna in interviews. Daarnaast zouden zij zich luidkeels moeten distantiëren van IS, het liefst met een megafoon in de hand.

Niet meer welkom
Ook ik vind dat terugkerende djihadstrijders een potentieel gevaar zijn voor onze samenleving en dat zij daarom hier niet meer welkom moeten zijn. Maar dat er ‘intens en immens’ geïnvesteerd is in het islamitische deel van de bevolking? Dat we daarvoor ook nog dankbaar zouden moeten zijn? Daar stroken de uitspraken van Aboutaleb niet met de realiteit. Bij mij rijst de vraag: op welke specifieke manier is er zoveel geïnvesteerd, als je dat zou vergelijken met de rest van de Nederlandse bevolking? Zijn het de kosten van het Marokkanendebat? Of is het in de ontwikkeling van vmbo-lesstof waarin de vraag wordt opgeworpen of alle Marokkanen crimineel zijn? Zijn het misschien de vele tirades van Wilders? Intens, immens, dankbaar. Waarom? Vanwege het feit dat men hier toevallig is geboren?

De Ku Klux Klan is een organisatie die zichzelf profileert als christelijke organisatie. Niemand zal echter de gemiddelde christen vragen zich van de KKK te distantiëren. De Noor Breivik ziet zichzelf als conservatief christen en vermoorde 77 mensen. Het vermoorden van socialistische jongeren, is dat christelijk? Wanneer gaan opiniemakers, politici en de gemiddelde christen zich voor het misbruikschandaal binnen de rooms-katholieke kerk verontschuldigen?

Door het stof
Christenen verzoeken om zich te distantiëren van dit soort misdaden is een vreemd verzoek. Het is zo evident dat het christendom niet vereenzelvigd kan worden met praktijken als rassenscheiding, moord en pedofilie, dat de gemiddelde christen hiervoor niet door het stof hoeft. Waarom moslims dan wel in relatie tot IS? Het is vanzelfsprekend dat ieder weldenkend mens de praktijken van IS afkeurt. En wie dat niet begrijpt moet maar eens bij zichzelf te rade gaan.

Het afnemen van de Nederlandse nationaliteit van djihadisten is praktisch en verdedigbaar. Maar het is absurd om van gewone staatsburgers te verwachten, dat zij oh zo dankbaar moeten zijn, omdat ze hier geboren en getogen zijn. Problemen met radicalen? Pak dan die radicalen aan, zonder speciale verwachtingen van mensen die in niets verschillen van de rest van de bevolking.

IS is het predicaat islamitisch onwaardig

ISIL, ISIS, of IS de naam op zichzelf is onbetekenend de daden van deze groteske organisatie spreken voor zichzelf. Genocide, onthoofdingen en kruisigingen zijn onderdeel van het vaste repertoire. Eenieder met afwijkende gedachten moet sterven. En daarnaast verwoesten zij zowel religieus als cultureel erfgoed. De leider van deze beweging Abu Bakr al-Baghadi streeft zogezegd naar een ‘Islamitisch kalifaat’ dat zich moet gaan uitstrekken over het huidige Irak, Syrië en Libanon. Aan aspiraties heeft al-Baghadi in ieder geval geen gebrek, maar het predicaat Islamitisch is hij onwaardig.

Chaos
IS komt voort uit de radicale milities die zijn ontstaan in het verscheurde Irak. En ze hebben ook een stevige voet aan de grond gekregen in Syrië. Zij gedijen namelijk het beste in een omgeving van chaos, instabiliteit en onvrede. De geharde criminelen van IS worden gefinancierd, door naar het blijkt dubieuze individuen uit het Midden-Oosten, die een eigen politieke agenda hebben. Andere bonafide inkomsten volgens deze zogenaamde ‘Islamitische’ beweging zijn onder andere slavenhandel, afpersing en ontvoeringen. Naast het wapengekletter jegens de regeringen in Irak en Syrië hebben zij inmiddels tienduizenden burgerslachtoffers gemaakt. Opnieuw een zorgwekkende ontwikkeling in het Midden-Oosten. Maar boven alle twijfel verheven zijn de praktijken van IS niet te vereenzelvigen met de Islam. Passender is dan ook de omschrijving van een goed gefinancierde criminele organisatie, die misbruik maakt van de Islam. Religie dient in deze als een middel om gedesillusioneerde mannen (met waanideeën over de pure Islam) aan te trekken, die zij vervolgens weten in te zetten voor het eigen gewin. Het beheersen van zowel de manschappen als gemeenschappen aan de hand van religieuze dogma’s is immers een beproefd concept

Islamitische staat
Een Islamitische staat dient alvorens deze gecreëerd wordt te voldoen aan verschillende voorwaarden. Allereerst de Khalif (leider) dient alle moslims te vertegenwoordigen en niet alleen een marginaal percentage, dient verkozen te worden door de geleerden binnen de gemeenschap en het uiteindelijke doel is vrede, rechtvaardigheid en een solide gemeenschap die gebaseerd moet zijn op medemenselijkheid. Aan geen enkele voorwaarde heeft IS voldaan. Integendeel.

Onwaarschijnlijk scenario
Op het internet circuleren momenteel de wildste geruchten over de herkomst van IS. Uit een ongeverifieerd document van klokkenluider Edward Snowden zou blijken dat IS gecreëerd zou zijn door Amerika, Engeland en Israël. Is dat een onmogelijk scenario? Nee. Onwaarschijnlijk? Nogal. Vanuit het perspectief van deze desbetreffende theorie zou een dergelijke organisatie ervoor zorgen dat ‘alle extremistische moslims zich zouden gaan concentreren op één plek in de wereld’ en derhalve makkelijker controleerbaar worden.

Een presumptie die weinig rekening houdt met de vele onstabiele factoren die deze theorie heeft. Want een IS met de beschikking over chemische wapens (beschikbaar in die contreien), olierijke velden (politiek pressiemiddel) en een extremistische staat aan de grens van Israël? Welke toegevoegde waarde heeft een dergelijke situatie precies voor het Westen.

Complottheorieën alom, maar over het algemeen meer fictie, dan waarheid. Uiteraard bestaan er fals flag operaties, maar als zulke operaties zo gemakkelijk onthult zouden worden, dan doen de geheime diensten iets mis. Het woord geheim is namelijk het key word bij dergelijke ondernemingen.

ISIS in Nederland
Enkele duizenden Nederlandse moslims sympathiseren met ISIS volgens Dick Schoof, Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV). Dat zovelen vergiftigd zijn met dergelijk gedachtengoed is verbazingwekkend. Een aanzienlijke deel heeft daad bij woord gevoegd door af te reizen naar Syrië of Irak als ‘jihadstrijder’.

Sympathisanten en ‘jihadisten’
Niet alleen moeten de sympathisanten consequent dwars gezeten worden door de AIVD. Het leven in Nederland moet hen schier onmogelijk gemaakt worden. De verworvenheden hier in dit land verafschuwen zij, maar als het hen zo uitkomt dan wordt er wel gebruik van gemaakt. Zie de demonstratie in Den Haag waar er leuzen geroepen werden als ‘dood aan alle Joden’. Er had op dat moment meteen ingegrepen moeten worden door de aanwezige hermandad. Oppakken en vervolgen. Maak daar het credo van inzake deze ‘supporters’. Bij bewezen deelname aan het geweld in die regio behoort het paspoort afgepakt te worden en de toegang tot ons land ontzegt (datzelfde geldt voorindividuen die zich aanmelden voor dienst in het Israëlische leger). Oftewel een zero tolerance beleid.

Aanpak
Ze zijn goed georganiseerd, financieel weerbaar en bovendien hebben zij een grote aantrekkingskracht op mensen met waanbeelden wat betreft de Islam, mensen die ontevreden zijn, mensen die per definitie weinig te verliezen hebben. Militaire en economische ondersteuning op internationaal niveau is een bittere noodzaak geworden, aangezien de nationale legers aldaar aan de verliezende hand zijn. Sympathisanten op nationaal niveau dienen hard aangepakt te worden en mensen die daadwerkelijk uitreizen, mogen niet meer binnen gelaten worden. Ze zijn namelijk een bedreiging voor de nationale veiligheid. Daarnaast genocide, ontvoeringen, en broedermoord hoort niet bij de Islam.

Wangedrag politiebureau de Heemstraat

De politie heeft de nobele taak om burgers in dit land te beschermen. Vandaar ook de uitspraak ‘de politie is je beste vriend’. Enkel in 2013 bleek uit een rapportage van Omroep West, dat deze slogan niet altijd even waar is. Voor zover we dat niet al wisten. Uit de desbetreffende rapportage bleek dat het Haagse korps (gevestigd in de Heemstraat) zich structureel schuldig maakt aan het gebruik van buitenproportioneel geweld en bovendien zou er een sfeer heersen van racisme en discriminatie. Aldus drie voormalig politieagenten van het korps in kwestie.

Als reactie op de misstanden hebben de inwoners van de Schilderswijk destijds het Actiecomité Herstel van Vertrouwen opgericht. Naar aanleiding van de gesprekken tussen de Nationale Ombudsman en dat comité is er vervolgens een ‘onderzoek’ uitgevoerd. In de wijk en voor de wijk? Nee. In de wijk, maar voor de politie. Althans die indruk kreeg ik persoonlijk bij het lezen van het rapport.

Het ‘onderzoek’ is eerder te omschrijven als een beschouwing met gebreken. De conclusies lijken namelijk vooral gebaseerd te zijn op de perceptie van het politiebureau (het subject van onderzoek in deze) en dat mag op zijn minst discutabel genoemd worden. Ook onderzoek je een cultuur binnen een politiebureau niet door hoofdzakelijk gesprekken te voeren met de cultuurdragers van dat bureau.

Andere opvallende aspecten
De afgenomen interviews met voormalige agenten van het korps hebben nauwelijks of geen invloed gehad op het eindoordeel van de ombudsman, de medewerkers van de ombudsman zijn niet in staat om uitspraken te doen over het aantal bewoners die zij geïnterviewd hebben waardoor niet vast te stellen is of het onderzoek representatief is (een andere bron spreekt van zeven bewoners, resultaten die daarom niet te kwantificeren zijn) en verder wordt het meedraaien van diensten met de agenten gezien als een valide onderzoeksmethode. Maar het meest frappante is toch wel dat een enquête uitgevoerd door het actiecomité de conclusies van de ombudsman tegenspreken. Het verschil is werkelijk als dag en nacht. En dat op zijn zachts gezegd opmerkelijk.

Uit de enquête van het actiecomité, waaraan 117 mensen hebben deelgenomen blijkt onder andere, dat maar liefst 70% van de inwoners te maken heeft gehad met geweld geïnitieerd door agenten en zelfs 90 % van de bewoners de bejegening van de politie ervaart alszijnde negatief. Dit strookt uiteraard in zijn geheel niet met de bevindingen van de ombudsman. Het instituut van de ombudsman is onafhankelijk en onpartijdig. De gekozen onderzoeksmethoden en de genomen invalshoek stellen mij als burger echter teleur. Belangrijker nog het lijkt erop dat de beschouwing niet helemaal objectief nog onpartijdig is.

Het moet gezegd worden. Ik heb verder een enorme waardering voor de politie, ondanks het feit dat ikzelf ook een aantal negatieve ervaringen heb opgedaan met onze beschermengelen. Enkel het gedrag van enkelen is niet representatief voor elke politieman of politievrouw. Desalniettemin mag wel verwacht worden dat er bij eventuele mistanden de zaken grondig onderzocht worden. En dat gevoel heb ik in deze situatie absoluut niet. Gisteren (01-08) is er gedemonstreerd in de wijk. De demonstratie is georganiseerd door het actiecomité uit de Schilderswijk en dat is zeker niet zonder reden. Een diepergaand onderzoek lijkt gewenst.

Timmermans, van u verwachten we meer dan diplomatie!

Beste Frans, zijnde excellentie,

Als minister van Buitenlandse Zaken bent u verantwoordelijk voor het Nederlandse buitenlandbeleid. Vandaar dat ik u specifiek aanschrijf. Vele Nederlanders waaronder ik zelf ervaren uw stellingname en uitspraken inzake de Gazastrook als een schertsvertoning en bovendien als ministerieel onwaardig. U spreekt weliswaar namens de regering, maar dat ontslaat u niet van uw verantwoordelijkheid. De meeste weerzin jegens uw stellingname komt nog voort uit het feit, dat juist van u als kenner van het internationale recht mag worden verwacht dat u de diverse VN-resoluties meeneemt in uw afweging aangaande het conflict tussen de Israëliërs en Palestijnen.

Een aanzienlijk deel van de Nederlandse bevolking verwacht van u geen politiek correct antwoord dan wel een reactie die men in Israël beoordeelt als plezant. Neen. Men verwacht dat u in de meest strengste bewoordingen mogelijk Israël veroordeelt en daarnaast dat u zich op Europees niveau hard gaat maken voor sancties t.a.v. een land dat nauwelijks te onderscheiden is van het voormalige apartheidsregime in Zuid-Afrika. Uw meest recente uitspraken aangaande deze kwestie ervaar ik dan ook als politiek gekonkel van de bovenste plank.

De Israëlische staat is in den beginne gesticht door het Palestijnse volk van huis en haard te verdrijven. Een onomstotelijk en vaststaand feit. De nazaten van de mensen die toen verdreven zijn wonen tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen verspreid over, Libanon, Syrië, Jordanië, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Velen waaronder u zelf gaan daar misschien graag aan voorbij. Ik en de Pro-Palestijnse demonstranten van 12 juli jongstleden wensen daar niet aan voorbij te gaan.

In de zogenoemde ‘bezette gebieden’ fungeert Israël al decennia lang als een bezettingsmacht. Israël controleert de luchtruimte, de grenzen en het water, 46 procent van de Palestijnse kinderen lijdt aan acute bloedarmoede en maar liefst 70 procent van de bevolking kampt met een gebrek aan voedsel. Een bewuste strategie van een land, dat zich maar al te graag de enige democratie in het Midden-Oosten noemt.

Israël negeert zoals u ook weet tientallen VN-resoluties zoals resolutie 194 ‘het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen’, resolutie 3236 ‘het zelfbeschikkingsrecht voor het Palestijnse volk’ alsmede Resolutie 242 ‘het terugtrekken van Israël uit de bezette gebieden zoals de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem’. Daarnaast tonen meerdere rapporten van de VN aan dat het Israëlisch leger zich stelselmatig schuldig maakt aan oorlogsmisdaden en mensenrechtenschendingen.

Dit in ogenschouw nemende en als reactie op het meest recente geweld in die regio spreekt u zich uit in de vervolgens uit in bewoordingen als ‘Uiteindelijk heeft Hamas baat bij een ‘disproportioneel ervaren optreden’ van Israël’. Hamas? Behoren de Palestijnse kinderen (waarvan sommige nog niet eens kunnen lopen) tot de beweging van Hamas? En de volledige Palestijnse gezinnen die uitgemoord worden, behoren zij dan ook al tot Hamas? Zo ja, welk voordeel hebben zij precies behaald. Ik wil u als laatst wijzen op VN resolutie 2649 deze resolutie stelt het volgende:

“Affirms the legitimacy of the struggle of peoples under colonial and alien domination recognized as being entitled to the right of self determination to restore to themselves that right by any means at their disposal”.

Eén houvast voor tweekampenland

De ontwikkelingen in Nederland en Europa zijn in pakweg een halve eeuw snel gegaan. Misschien wel te snel. Dat maakt een maatschappij ontvankelijk voor angst en achterdocht. Figuren als het Haagse gemeenteraadslid Khoulani van de Partij van de Eenheid verheerlijken ISIS. En een volksmenner die roept dat ‘moslims het gevaar zelve zijn’ draagt ook niet bij aan het kubayah-gehalte van de samenleving. Ondanks de opkomst van extreemrechts is het Nieuwe Nederland een feit. In alle lagen van de maatschappij zijn mensen actief van wie de wortels elders liggen. In de politiek, bij de politie, in het leger, als komediant, schrijver of atleet, als schoonmaker, bouwvakker of tomatenplukker. We zijn er, we blijven en we praten mee. Dat geldt ook voor de discussies die worden gevoerd over zorg, Zwarte Piet of hoe je het best tulpen kunt kweken. Dat heet volwaardig burgerschap.

Na 10 jaar tegen een tweekampenbeleid aan te hebben gekeken, gevoed door de politiek en sommige media, is het genoeg geweest. Wat fatsoen precies inhoudt laat ik in het midden, maar elkaar diskwalificeren op basis van afkomst, geloof of geaardheid is in elk geval geen fatsoen. Dit land heeft behoefte aan een overkoepelend concept waarmee iedereen zich kan vereenzelvigen. En dat zal vast niet het koningshuis zijn, noch een specifieke religie en zeker niet onze etniciteit. Maar laat het dan in elk geval onze Grondwet zijn.